<p class="MsoNormal">The Washington Post gazetesinde dün yayınlanan bir analizde Erdoğan’ın yenilgisinin otoriter yönetimler altındaki diğer ülkeler için bir umut ve çıkış yolu olabileceğinin altı çiziliyor. Türkiye’deki muhalefetin tutumu ile ilgili değerlendirmeler içeren analiz yazısı, sonucu merakla beklenen Türkiye’deki seçimlerin, otoriter yönetimler karşısında muhalefetin alacağı tutumlar için bir model de olabileceğini iddia ediyor. Ancak tabi bu muhalefet seçimi kazanırsa gerçekçi olacak.</p> <p class="MsoNormal">Analiz yazısının tamamını aşağıda paylaşıyoruz:</p> <p class="MsoNormal">Türk Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, 21. yüzyılın başındaki en belirleyici lider olabilir. İki on yıllık yönetimi ülkesinin yüzünü değiştirdi ve birçok milliyetçi demagogun yükselişinden önce gelen bir siyasi tarzı pekiştirdi. 2003 yılında, Erdoğan ve dindar odaklı Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP) iktidara geldiğinde, Freedom House düşünce kuruluşu dünya çapında "özgürlüğün genişlemesi" hakkında kendinden emin bir şekilde yazdı ve ünü kötü olan, devletçi Türkiye'de değişimin belirtilerini övdü. Bu yılın raporu ise, Türkiye'yi on yıldan fazla süren küresel "demokratik gerilemenin" merkezinde yer alıyor.</p> <p class="MsoNormal">Son 20 yıllık süreçte Erdoğan'ın kendi evrimi, global siyasetin o dönemdeki seyrine dair bir hikaye anlatıyor. İlk on yıl başbakan olarak ekonomik bir patlamayı tetikleyen liberalleştirici bir reformcuydu. Avrupa Birliği'ne katılım hayalleri solarken ve finansal krizler Batı'yı sarsarken, güneye ve doğuya yöneldi ve Kemalist laikliğin on yıllar süren baskıcı mirasını geri çekmek isteyen dini milliyetçi bir rol benimsedi. 2011 Arap Baharı ayaklanmalarının ardından, bölge için Türk modeli demokrasiyi teşvik etmek için yumuşak İslamcı etkisini kullandı.<o:p></o:p><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal">Arap karşı devrimleri dalgası ortasında, Erdoğan'ın "neo-Osmanlı" tavırları neredeyse hiç şansı yoktu. Ve ne kadar uzun süre görevde kalırsa, başkanın tek görevinin iktidarı güçlendirmek ve elinde tutmak olduğu o kadar açık hale geldi. 2020'lerde, Erdoğan yönetimindeki Türk modeli, sürekli seçim otoritesine dayalı, çoğunlukçu gösteriş, bölücü kültür savaşları, Batı karşıtlığı ve iç ve dış komplolar hakkında paranoyanın birleştiği süresiz bir seçim otoritesi için bir plan olarak temsil ediyordu - ayrıca ana devlet kurumlarının ele geçirilmesi, muhaliflerin ve sivil toplum üyelerinin sindirilmesi ve tutuklanması, ülkenin özgür basınının sürekli olarak erozyona uğraması da dahil.</p> <p class="MsoNormal">İsveç'teki V-Dem Enstitüsü'nün bu yıl yayımlanan raporu, dünya çapında on yıllık bir "otoriterleşme" sürecini göstererek, 2023'te dünyanın seçimle iş başına gelen otoritelerinin sayısının 56 ülkeye yükseldiğini ortaya koydu. Erdoğan'ın Türkiyesi, Macaristan ve Hindistan gibi ülkelerdeki sağcı hükümetler tarafından izlenen liberal olmayan bir yolu öncü olarak belirleyen dikkate değer bir üyedir ve dünya çapında Trump'lar ve Bolsonaro'lar aynı şeyi yapmadan önce popülist öfkeyi siyasi bir yetki belgesi olarak kullanmıştır.<o:p></o:p><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal">Bu hafta sonu Türkiye'nin hikayesi büyük ölçüde değişebilir. Seçmenler, Erdoğan ve AKP'nin yönetimine karşı şimdiye kadar en zorlu meydan okumayla karşı karşıya olduk cumhurbaşkanlığı ve parlamento seçimlerinin ilk turu için sandık başına gidiyor. Kamuoyu yoklamaları, Erdoğan'ın birleşik bir muhalefet partileri bloğu tarafından desteklenen yumuşak dilli, 74 yaşındaki cumhurbaşkanı adayı Kemal Kılıçdaroğlu'nun arkasında olduğunu gösteriyor. Laik Cumhuriyet Halk Partisi'nin (CHP) bir destekçisi olan Kılıçdaroğlu, Türk demokrasisini yeniden tesis etmek ve Erdoğan'ın 2017 referandumu aracılığıyla başlattığı otoriter başkanlık sistemini çözmek isteyen bir dönemlik halk hizmetkârı adayı olarak kampanyasını sürdürüyor.</p> <p class="MsoNormal">Erdoğan'ın güç kolları ve medya üzerindeki etki alanı göz önüne alındığında, şans hala muhalefetin aleyhine. Ancak muhalefetin çekiciliği, Erdoğan'ın görevdeki yıllarında hiç olmadığı kadar güçlü. Bu, Şubat ayındaki yıkıcı depremin ardından gevşek Erdoğan dönemi denetimine yönelik acımasız tartışmaların izlediği güney Türkiye'de 50.000'den fazla ölüme ve otoritelerin deprem dayanıklılığı için yeterince incelemediği sayısız yapıların çökmesine neden olan olaylarla vurgulanmıştır.</p> <p class="MsoNormal">Erdoğan altında yaşamın sadece bir kısmını görmüş birçok yeni Türk seçmeni, değişim için harekete geçiyor gibi görünüyor. Meslektaşlarımın belirttiği gibi, "bazı analistler Kilicdaroglu'nu, Trump döneminin kızışmasını ve bölünmesini sona erdirmek için kampanya yürüten Başkan Biden'a benzer bir figür ve yeni bir siyasi neslin bir köprüsü olarak görüyor."</p> <p class="MsoNormal">Türk muhalefetinin zaferi ve Erdoğan rejiminin devrilmesi önemli sonuçlar doğurabilir. Bu, iç ekonomi politikasında büyük bir değişiklik görebilir; daha önceki bir dönemde, Erdoğan ekonomik başarısıyla kampanya yürütebilirdi, ancak Türk ekonomisini canlandırmak için alınan uygunsuz önlemler yıllar boyunca yaşam maliyetlerindeki krizin artmasına katkıda bulundu ve bu da ona oy kaybettirebilir. Dünya sahnesinde, yenilgisi Türkiye ve Batı arasında daha sağlıklı bir ilişkiye ve Türkiye'nin NATO'ya katılımını engelleyen blokajının kaldırılmasına neden olabilir ve Türkiye'nin Rusya ve Ukrayna arasındaki savaşa karşı tutarsız tavrını NATO konsensüsüne daha yakın bir hale getirebilir.<o:p></o:p><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal">Ancak, tüm bunlar, Erdoğan'ın kaybının vereceği sembolik mesajla karşılaştırıldığında önemsiz kalabilir. "20 yıldır orada bulunan yerleşik bir otoriter hakkındauşuyoruz, bu nedenle dünya genelinde demokrasinin geleceği hakkında bir şeyler söyleyecek" diyen "Erdogan's War: A Strongman's Struggle at Home and in Syria" kitabının yazarı Gönül Tol, Washington'da Orta Doğu Enstitüsü düşünce kuruluşu tarafından düzenlenen bir brifing sırasında bana söyledi. "Eğer seçimler yoluyla iktidarı kaybederse, otoriter yükselişin tersine çevrilebileceğine dair birçok insanın umudu olacaktır."</p> <p class="MsoNormal">Anında önemli olan, Erdogan'ı devirme konusunda ardışık ve ayrıştırıcı başarısızlıklar yaşayan Türkiye'nin kötü ün kazanmış muhalefetinin görünüşte birliği, sonunda çözülebilir. Bu an'a kadar giden karmaşık çekişmeler, başka yerlerde sıkıntılı muhalefet güçleri için bir rehber olabilir. "Demokratik muhalefet partileri tehlikeyi tanımalı ve çok geç olmadan birleşmelidir" diyen Economist, dünyanın en büyük demokrasisine işaret ediyor. "Hindistan'da parçalanmış bir muhalefet Narendra Modi gibi güçlü bir başbakanın %37 oy oranıyla hakim olmasına izin verdi. Şimdi ana muhalefet lideri hapiste." Eleştirilerin sahte, asılsız suçlamalar olduğunu söylediği birçok önemli siyasi rakibini hapse attı veya denedi. Ancak, muhalefetin sonunda iktidarını çözme umudu veren yeterli bir demokratik sistem var. Ancak, zaferin coşkusu kısa ömürlü olabilir. "Türkiye'nin ünlü ayrıştırıcı muhalefet partileri, seçimlere yaklaşırken farklılıklarını gizlemeyi başarsa da, Kılıçdaroglu'nun kazanması, milliyetçileri, İslamcıları, laikleri ve liberalleri içeren şemsiye ittifakındaki rekabet eden çıkarlarla mücadele etmesini gerektirecektir" diyen meslektaşım Sarah Dadouch açıkladı. Uyumsuz bir koalisyon işlevsiz olabilir veya sürdürülemez olabilir. Ve sonra, başbakan olarak seçimler yoluyla Erdoğan'ın ger dönme olasılığı her zaman vardır.</p> <p class="MsoNormal">Kaynak: <a href="https://www.washingtonpost.com/world/2023/05/10/erdogan-liberal-democracy-election-autocrat/" target="_blank">https://www.washingtonpost.com/world/2023/05/10/erdogan-liberal-democracy-election-autocrat/</a><o:p></o:p><o:p></o:p><br /> </p>