Bütün hayatımı parça parça edip paketleyesim var. Merakım kalmadı, yükü müyüm şimdi dünyanın? Merhametim bitmedi, arkasında mı önünde miydim ben bu aynanın. İddiamı geri aldım ve kenara çekildim. Ayrı bir dönüş başlar şimdi, surlarımdan mağaralarıma. Kum, kabuk ve köpük, kırık kanatlar, kuşlar yıldızlar ve kadın. Hiçbir tasaya benzemez bu acı, hiçbir kayıp kıyaslanamaz bıraktığınla.
Yüksek ufukların yalnız doğanı. Aşkın görkemli limanıyken, seni kendi halinde bir ada yapan benim, sulara boğan da ben olurum. Tünelin diğer ucundayım. Buzlarım çözüldü, ellerim açıldı. Asırlardır acıyan yerlerim belirdi, coşan heyecan boşaldı, sanki kederden kaslarım gevşedi. Demek mutluluk bekleyebilir bazen, yeter ki var gücünle ileri atıl.
Yüreğe benzeyen yerlerini yağmurumla ıslattım. Kozamdan çıktım, bir daha çıktım. Hissettim cennetimi, aldım ve bıraktım. Cehennemimi yüzüne savurdum. Dünya senin etrafında dönüyor sandın, hâlbuki çeviren bendim... Evrilen, sivrilen, devrilen bendim. Gerçeği aradığında gıptayla bakılan, kazandığında tapılan, azaldığında aranılandım. Sen bilirsin, kuşku duyanlar için en açık hakikat ve en büyük yalandım...
